Wprowadzenie
Niniejszym wpisem zaczynamy prezentację najciekawszych pomysłów projektowych, nad którymi pracowaliśmy wspólnie ze studentami różnych kierunków projektowych na Wydziale Architektury Wyższej Szkoły Ekologii i Zarządzania. Pomysły dotyczą różnych problemów: zieleni w kontakcie z architekturą, architektury przyjaznej dla różnorodności biologicznej, zieleni we wnętrzach.
Jako pierwsze chciałbym zaprezentować dzieło P. Pawła Pięcińskiego, nad którym pracował z moją pomocą w ramach przedmiotu „Urządzanie Obiektów Architektury Krajobrazu” na III semestrze studiów magisterskich na kierunku Achitektura.
Idea i inspiracje
Założenia projektowe
Pawilon miał być
– stawiany na okres 30 dni w dowolnym miejscu w obrębie terenów publicznych, w tym terenów zielonych w obrębie roślinności niskiej (place, trawniki parkowe itp).
– przenoszony i użytkowany wyłącznie w strefie umiarkowanej w okresie wiosenno-letnio-jesiennym;
– miał powodować minimalne skutki dla roślinności parkowej, nad którą go lokalizowano, a w szczególności:
– miał nie powodować istotnego zmniejszenia natężenia ani spektrum światła docierającego do trawnika;
– miał nie powodować istotnych zmian ilości ani miejca depozycji wód opadowych w porównaniu z opadem naturalnym;
– miał nie zmieniać istotnych cech mikroklimatu w warstwie powietrza znajdującej się bezpośrednio nad roślinnością.
W efekcie miał umożliwiać eksploatację na terenach zieleni w sposób w zasadzie całkowicie nieuciążliwy dla roślinności.
Realizacja
Całość została pomyślana jako pawilon złożony z modułów o lekkiej konstrukcji, dociążanej z góry przez zbiorniki z wodą, posadowiony na zwielokrotnionych podporach zakotwiczonych w gruncie lub stojących na nawierzchniach utwardzonych. Dach pawilonu ma być elastyczny z barwionego EPDM.
Rozwiązania szczegółowe
– panele świetlne LED, świecące światłem białym w górę, doświetlające pomieszczenia od środka, oraz światłem fotosyntetycznie czynnym (PAR) ze szczególnym uwzględnieniem kolorów czerwonego i niebieskiego w stronę roślin.
– system gromadzenia i odprowadzania wód opadowych, realizujący funkcję dociążenia lekkiej konstrukcji oraz umożliwiający rozprowadzenie wody opadowej pod pawilonem za pomocą deszczownic rozmieszczonych w niewielkiej rozstawie.
– system zwielokrotnionych podpór śrubowych zapewniających maksymalne zwiększenie powierzchni podparcia oraz równomierne przeniesienie ciężaru pawilonu na warstwę gruntu o miąższości ok. 50-80 cm, a nie na powierzchnię.
Sam projekt uważam za wyjątkowo ciekawy pod względem ekologicznym, świetne połączenie dobrej myśli technicznej i architektonicznej z dobrą wiedzą biologiczną i ekologiczną. Brawo dla P. Pawła!
About the author